Program mieszkaniowy skierowany do pełnoletnich wychowanków opuszczających placówki opiekuńczo-wychowawcze oraz usamodzielniających się osób niepełnosprawnych. Celem programu jest stworzenie warunków do uzyskania mieszkania i przystosowania się uczestników do realiów codziennego, samodzielnego życia oraz sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie.
Dom na start powstał z myślą o pełnoletnich, młodych osobach, które ze względu na sytuację rodzinną lub niepełnosprawność mają ograniczone możliwości uzyskania odpowiedniego dla niech samodzielnego mieszkania.
Usamodzielnianie się bez własnej rodziny jest często szczególnie trudne i wiąże się nie tylko z koniecznością uzyskania własnych środków utrzymania, ale też nabycia określonych umiejętności i nawyków – niekiedy niełatwych do osiągnięcia w warunkach opieki zastępczej lub instytucjonalnej oraz nieszybkich do osiągnięcia – bezzwłocznie po uzyskaniu pełnoletniości.
Data uruchomienia programu: 09.2015
Dla kogo
- wychowanków pieczy zastępczej i innych placówek uprawnionych do otrzymania wsparcia w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, na podstawie ustawy o pomocy społecznej, którzy w związku z uzyskaniem pełnoletniości rozpoczynać będą samodzielnie życie.
- osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły jeszcze 35 roku życia, dotknięte niepełnosprawnością ruchową, osoby ociemniałe i głuchonieme, ale zdolne do funkcjonowania w samodzielnych, dostosowanym do ich potrzeb mieszkaniu.
Dla wychowanków pieczy zastępczej program ma dwie formy wsparcia dostosowane do dwóch etapów samodzielności. Obie mają postać mieszkania wspomaganego i polegają na:
Wariant I – Możliwości pobytu w mieszkaniu chronionym dalej zwanym inkubatorem.
Instrument ten polega na łączeniu prawa pobytu w mieszkaniu na podstawie decyzji określającej pułap odpłatności z programem wsparcia osoby usamodzielnionej w zakresie umiejętności gospodarowania, planowania ekonomicznego i realizacji instrumentów indywidualnego programu usamodzielniania.
Mieszkanie w inkubatorze jest okresem przygotowującym do samodzielnego dorosłego życia i nie powinno trwać dłużej niż 3 lata lub do momentu ukończenia nauki. Zakłada się, że wychowanek opuszczający „inkubator” przeprowadzi się do swojego samodzielnego mieszkania.
Wariant II – Możliwości uzyskania samodzielnego mieszkania.
Wariant ten jest przewidziany dla dwóch grup osób. Tych, które z powodzeniem zrealizowały etap pobytu w inkubatorze i spełniają warunki do uzyskania samodzielnego lokalu. A także osób, które nie korzystały z pomocy w formie pobytu w inkubatorze, ale spełniają warunki uzyskania mieszkania samodzielnego w ramach tego Programu, a ocena realizacji ich programu usamodzielniania pozwala na wydanie rekomendacji do uzyskania lokalu.
Dla osób niepełnosprawnych program ma nie tylko tworzyć warunki dalszego, samodzielnego rozwoju, ale także pomóc w integracji z nowym środowiskiem.
Umowy najmu zawierane będą z osobami rekomendowanymi do wynajmu lokalu mieszkalnego.